Drakensteen - fragment

Torvall keek lelijk. 'Zijn ze op geen enkele manier te bestrijden, die Dwingers?'
Raben nam het woord. 'Het is een hard en wreed volk. Ze zijn hierheen gekomen op zoek naar een mooi en vruchtbaar land om zich voorgoed te vestigen.'
Torvall tuurde een paar tellen bedachtzaam richting horizon. 'Gaan wij last van ze krijgen, denk je?'
'Vast wel. Als ze zich echt op Tassa vestigen.' Raben volgde Torvalls blik. 'Of misschien hebben ze dat inmiddels al gedaan.'
'Is er helemaal niemand tegen hen opgewassen?' Torvall keek Calli vragend aan. 'Kan jij zelfs met je stormenzang niets tegen zo iemand uitrichten?'
'Niet als-ie me vóór is,' legde Calli uit. 'Ik heb de Dwinger in Lahaz een rukwind gestuurd die haar omver blies. Maar dat was toen ze met haar rug naar me toe stond en hem niet aan zag komen.'
'Misschien kunnen de vogelheksen hen tegenhouden,' opperde Raben.
Torvall deed alsof hij rilde, hij was - net als de meeste zeelieden - tamelijk bijgelovig en zelfs het hardop uitspreken van het woord vogelheks aan boord van zijn Triomf vond hij al een risico. 'Draag je nu nog steeds van die ongein bij je die van hen is geweest? Zet het overboord, wil je? Of moet hier straks soms ook muiterij uitbreken, net als op de Razernij? Mijn bemanning houdt evenmin van die rommel.'
'Niemand hoeft het te weten,' zei Nayari. 'Tenzij jij hen erover inlicht.' Ze keek Torvall strak aan. 'Je weet niet of het spul ons nog eens van pas komt.'