Koepels - fragment

Marni was eraan gewend dat men haar zuinige blikken toewierp wanneer ze over haar moeder sprak.
"Dus je moeder is ergens daarbuiten," wuifde Vonya naar een denkbeeldige plaats ergens ver voorbij de straten van Koepel 4. "Giga!"
"Weet jij veel over de buitenwereld?" vroeg Tren aan Vonya. "Zei jij niet dat jouw ouders voor onderzoek buiten waren geweest? Of mag je daar niet over praten?"
Vonya"s blik gleed langs de vele Registratiecamera"s en Registratie-intercoms. Geluidloos gebaarde ze naar Tren en Marni haar te volgen.
"Waar gaan we heen?" wilde Tren weten.
"Treinstation," mompelde Vonya.
Tren en Marni keken elkaar geschrokken aan.
"We mogen nergens heen reizen hoor," lachte Tren onzeker. Om met een van de zweeftreinen te reizen die de verschillende Koepels met elkaar verbond, moest toestemming worden gevraagd.
Het was echter niet verboden een station te bezoeken, en daarom lachte Vonya geruststellend. "Wees maar niet bang, er staat jullie heus geen straf te wachten als je met me mee komt."
Nog steeds licht verontrust volgden Tren en Marni haar door de helverlichte straten van het ComCent, langs een lange weg die door een wijk vol bedrijven leidde, tot aan de roltrappen die afdaalden naar het treinstation.
"Deze kant op," antwoordde Vonya en ze loodste hen langs de Registratiezuilen, voorbij een advertentiewand die ondanks het gebrek aan toeschouwers vierentwintig uur per dag zijn boodschappen bleef herhalen, tot aan het einde van het platform. Het was een duistere uithoek, waar een vaalgroen betegelde muur hen de weg versperde en er niets anders meer te zien was dan een prullenbak die een zacht, zoemend geluid liet horen ten teken dat hij aan stond en bereid was ieder stukje naar binnen geworpen afval meteen te recyclen. Vonya ging met de rug tegen de muur staan en gebaarde naar de anderen haar voorbeeld te volgen. Een Registratiecamera, afgesteld op bewegingsdetectie, draaide zich in hun richting. "Heel stil blijven staan," fluisterde Vonya. "En zachtjes ademhalen."
"Ik dacht dat je zei dat we geen straf hoefden te vrezen," siste Tren verontwaardigd.
"Klopt. Als ze niet weten wat je uitspookt, kunnen ze je er ook niet voor bestraffen."